Στο νέο Box Office με τον Παναγιώτη Κουντουρά ...

Κυριακή απόγευμα, κατεβαίνω στο κέντρο, για να συναντήσω φίλο καλό. Έχω αργήσει. Πέρνω το πρώτο ταξί που παίρνω μπροστά μου για να πάω στη Καμάρα. «Θα σε πάω από Αγίου Δημητρίου φίλε μου, γιατί στην Εγνατία γίνεται χαμός. Τελείωσε η ανάπλαση της παραλίας και έκλεισαν τη Λ.Νίκης». Σωστά. Και έλεγα τι έλειπε... Το μυαλό που πάει κατευθείαν στου απεργούς πείνας της οδού Δελφών. Σε μια πόλη λοιπόν που σαπίζει από το κυκλοφοριακό, τους μαγαζάτορες έρμαια της κολυσιεργίας και της διαμάχης με της «Αττικό Μετρό» με την Εφορία Αρχαιοτήτων. Σε μια πόλη που άνθρωποι έχασαν το βιος τους επειδή έκαναν το λάθος τα μαγαζιά τους να περνάνε μπροστά από τα έργα. Σε μια πόλη που βάλαμε το δημοτικό ραδιόφωνο κάποια στιγμή και εμείς στην ιστορία μας, μέγα χορηγό των έργων. Σε μια πόλη που τρύπες άνοιξαν και έκλεισαν σε μια νύχτα. Σε αυτή τη πόλη λοιπόν, παραδώσαμε τη νέα παραλία πριν το Μετρό. Αλήθεια ποια είναι η προτεραιότητα ενός δημάρχου που αντί να φροντίζει οι πολίτες της πόλης που έχει την ευθύνη για τέσσερα χρόνια να δουλεύουν και να μετακινούνται καλύτερα, έχει πέσει με τα μούτρα στην εξυπηρέτηση του περιπάτου τους; Τι σκατά να την κάνεις τη πεζοδρόμηση και τη νέα παραλία, αν πρέπει να κλείσεις το μαγαζί σου ή αν χάνεις μια ώρα και πλέον τη μέρα παραπάνω, που θα μπορούσες να τη γλυτώσεις...

Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε χτες η δράση του Thess Δικτύο - Δίκτυο Εθελοντικών Οργανώσεων Θεσσαλονίκης. Αποτέλεσμα της χτεσινής δράσης μια περιοδική έκδοση με κείμενα που προσέφεραν εθελοντές του δικτύου αλλά και πολίτες που συμμετείχαν στον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Εθελοντισμού. Διαβάστε το υπέροχο τεύχος σε ψηφιακή μορφή και αναζητήστε το σε λίγο στους δρόμους της πόλης....

Δράμα, 2013, Ελλάδα, 161 λεπτάΣκηνοθεσία: Παντελής ΒούλγαρηςΠρωταγωνιστούν: Πηνελόπη Τσιλίκα, Σοφία Κόκκαλη, Ανδρέας Κωνσταντίνου, Μάξιμος Μουμούρης, Αννέζα ΠαπαδοπούλουΑίθουσες: Κολοσσαίον, Μακεδονικόν, Φαργκάνη, Odeon Πλατεία 1-5, Village Cosmos 3-8-10, Ster Μακεδονία 1-2-9-10 Ένα σπίτι, ένα μυστικό, ένας άνδρας, δύο αδελφές.
Η 20χρονη Όρσα είναι παράφορα ερωτευμένη με τον υποπλοίαρχο Σπύρο Μαλταμπέ. Κλειστός χαρακτήρας δεν αποκαλύπτει το μυστικό της σε κανέναν. Η μικρότερη αδελφή της, Μόσχα, δυναμική και γεμάτη όνειρα θέλει να φύγει από την Άνδρο, να αποδράσει από τη μοίρα των γυναικών του νησιού να παντρεύονται ναυτικούς που όλο λείπουν ή θαλασσοπνίγονται.
Για τη μητέρα τους, Μίνα, σύζυγο καπετάνιου, ο έρωτας είναι κακός μπελάς και πόνος. Παρακάμπτοντας τα αισθήματα των κοριτσιών της, συνωμοτεί, αξιοποιεί γνωριμίες και τις παντρεύει με γνώμονα το συμφέρον. Άθελά της ναρκοθετεί το ίδιο της το σπιτικό... Στα μισά του Μεσοπολέμου η Άνδρος είναι μπαρκότοπος, μια νησίδα γης που οι άνδρες μπαρκάρουν κι οι γυναίκες υπομένουν μια άνανδρη καθημερινότητα λαμβάνοντας αποφάσεις που μπορεί να διασφαλίζουν την συνέχεια της κοινωνίας της Άνδρου αλλά όχι και την ψυχική ισορροπία των ανθρώπων της. Η ταινία του Παντελή Βούλγαρη, βασισμένη στο ευπώλυτο βιβλίο της (συζύγου του) Ιωάνν...

Ανέβαινα την Ολύμπου, μια Τετάρτη όταν ξαφνικά άκουσα από κάπου να παίζει ένα κομμάτι από ξύλινα σπαθιά, δεν ήξερα από που και ποιο το λέει, και δε με ένοιζε να μάθω κιόλας, το προσπέρασα. Την άλλη μέρα όμως έμαθα πως ο Παύλος Παυλίδης ήταν αυτός που τραγουδούσε, ήταν η πρώτη μέρα που εμφανιζόταν στο καφωδείο Ελληνικόν, γύρω στις αρχές Οκτώβρη. Από τα ξύλινα σπαθιά, μέχρι τις «Ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί», ο Παύλος Παυλίδης, με ένα πολύ καλό και δουλεμένο ακουστικό σχήμα, επέστρεψε στην πόλη από την οποία ξεκίνησε θα βρίσκετε στο ίδιο μαγαζί για 2 ακόμα Τετάρτες. Θα μπορούσα συνεχώς να γράφω και να λέω για τη συναυλία των Black Angels. Γιατί; Επειδή, οι Black Angels, δεν ωραιοποιούν, ούτε μασάνε τα λόγια τους, επειδή παίζουν ψυχεδελικό ροκ, σαν να μην έχει τελειώσει ποτέ η δεκαετία του 60 και επειδή το «Indigo Meadow» είναι δισκάρα! Έρχονται για δύο συναυλίες σε Αθήνα (δε μας νοιάζει) και Θεσσαλονίκη, στο Club του Μύλου, την Πέμπτη το βράδυ και έχω την εντύπωση πως θα είναι ένα από τα καλύτερα live της χρόνιας. Την τιμητική του για αυτό το Σαββατοκύριακο έχει το Block33. Την Παρασκευή, η επιστροφή των Red Snapper με τα αυθεντικά μέλοι επι σκηνής είναι γεγονός. Ένα χαρμάνι από acid jazz/trip-hop/electronica ήχους που έχει ετοιμάσει ένα από τα πιο πρωτοπόρα συγκροτήματα των τ...

Δεν το έμαθα σήμερα το πρωί. Κάποιος μου το θύμισε χθες το βράδυ. Ξάπλωσα, έκλεισα τα μάτια μου και περίμενα να με πάρει ο ύπνος. Κι αντί για τον ύπνο, ήρθες εσύ, η εικόνα σου, η σκέψη σου, οι στιγμές μας… η απουσία μου. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω. Είναι η γιορτή σου σήμερα. Θα είσαι σίγουρα με φίλους. Με εκείνους που δηλώνουν παρόντες στην ζωή σου τις στιγμές που εγώ είμαι απών. Δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω. Κυκλοφορώ όλη μέρα με το κινητό κολλημένο στο χέρι και ένα δίλημμα στο μυαλό. Έχουν περάσει δύο μήνες από την τελευταία φορά που σε πήρα τηλέφωνο. Δύο μήνες από τότε που άφηνα τα χέρια μου να γλιστράνε αργά από τον λαιμό σου μέχρι χαμηλά στην μέση σου ενώ πνιγόμουν μέσα στο γλυκό καφέ των ματιών σου. Σταυρώθηκα για ακόμα μια φορά πάνω στο γυμνό κορμί σου κι ας ήμουν εγώ που κρατούσα το σφυρί και τα καρφιά. Σε φίλησα πριν ανοίξω την πόρτα για να φύγεις. Δεν το ξεχνάω. Δεν έχω ξεχάσει κανένα φιλί μας. Από εκείνο το διστακτικό πρώτο μέχρι αυτό το μεθυστικό τελευταίο. Έχουν περάσει δύο μήνες… Με τι μούτρα να σε πάρω τηλέφωνο? Πόσο μοιάζουν οι ευχές με φθηνές δικαιολογίες σήμερα! Τα μεσάνυχτα είναι μάλλον η λύτρωση μου αλλά οι δείχτες του ρολογιού αρνούνται να κάνουν την δουλειά τους. Δεν άφησα στιγμή το κινητό από το χέρι μου. Το έκλεινα και το άνοι...

Πέερ Γκυντ του Ερρίκου Ίψεν, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μαργαρίτη, στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. Ο νεαρός Πέερ, φύση τυχοδιωκτική και ενθουσιώδης, ακροβατεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και στη ψευδαίσθηση, που ο ίδιος επιδέξια επινοεί. Ξεκινά ένα δαιδαλώδες ταξίδι ενηλικίωσης και αποκρυπτογράφησης των μυστηρίων της ζωής και της ανθρώπινης ύπαρξης, της δικής του ύπαρξης. Πολυεπίπεδο και υφολογικά σύνθετο το έργο αυτό του Ίψεν αναμιγνύει δραματουργικές φόρμες περνώντας από τον ρεαλισμό στον ονειρικό λυρισμό και από την διεισδυτική ψυχολογική ανάλυση στον φιλοσοφικό στοχασμό. Έργο ογκώδες και απαιτητικό στη σκηνική του απόδοση, βρίσκει σπάνια τον δρόμο προς τη σκηνή. Είναι εξαιρετικά συγκροτημένη η πρόταση που καταθέτει ο Γιάννης Μαργαρίτης. Ο σκηνοθέτης —με πολύτιμο αρωγό τη μετάφραση και διασκευή του Γιώργου Ξενία— στήνει ένα ανεξάντλητο επικό road story που εκτείνεται από τις κορυφογραμμές των νορβηγικών βουνών έως τις ακτές της βόρειας Αφρικής. Μοιάζει με μια μαγική σκηνοθετική βιρτουοζιτέ που περνά από τη λαϊκή φαντασμαγορία, στο φολκλόρ των σκανδιναβικών πανηγυριών και από την δυναμική της αφήγησης στην περιπετειώδη αναπαράσταση. Με μια σπάνια συναρμογή, απόλυτα ελεγχόμενη, δεκάδες σκηνικές εικόνες -«έργα τέχνης» διαδέχονται η μια την άλλη, με έναν ρυθμό που δ...

Μπροστά πάνω στο κύμα, εκεί που η χερσόνησος του Αίμου συναντά τη θάλασσα του Αιγαίου και της Μεσογείου, στην καρδιά της μεγάλης πόλης… ένα άθλιο παράπηγμα με ‘’δολώματα’’ και σουβενίρ κάθεται χρόνια τώρα πάνω στο ωραιότερο ''μπαλκόνι'' της παλιάς παραλίας… Δίπλα του ένας κατ' επίφασιν ποδηλατόδρομος μειώνει τη λωρίδα των πεζών ανάμεσα στο νερό και την κίνηση των τροχοφόρων που διακόπτει την κάθοδο και τη θέα στη θάλασσα. Μέσα στη λεγόμενη πλατεία, μια κατάληψη υπαίθριου πάρκινγκ με άσφαλτο και περιττώματα πουλιών νοικιάζει από το Δήμο το χώρο με μπετονένια οχυρωματικά έργα περιμετρικά, περιττώματα πουλιών, ένα άθλιο κουβούκλιο εισόδου πληρωμής και δέντρα μόνο για σκιά των αυτοκινήτων. Το πάνω μέρος της πρώην πλατείας συμπληρώνουν τα κουβούκλια του ΟΑΣΘ, ένα τέρας-περίπτερο και πολλά μεγάλα λεωφορεία πάνω στο ίχνος του παραθαλάσσιου τείχους που βγαίνει από την Καλαποθάκη και ανηφορίζει την Κατούνη. Οι πλαϊνές πλευρές της λεγόμενης πλατείας γεμάτες κάδους σκουπιδιών, σκουπίδια εκτός, αυτοκίνητα παρατημένα και μπετονένια περίβολο. Η διαμπερή θέα της Καλαποθάκη και η θέα της Ρογκότη προς τη θάλασσα υπονομευμένες πανταχόθεν, η κίνηση αδιανόητη, αδύνατη, τραπεζάκια, αυτοκίνητα, μηχανές, λίγο πριν μπουν στα ασανσέρ… Τα μεγάλα σημαντικά κτίρια της πλατείας των Τραπεζών, του Στά-ι-ν, τα ...