Μια ιδέα, μια παρέα, μια ομάδα. Μιλούν για τον τόπο τους, ανακαλύπτουν νέα μέρη, δημιουργούν αόρατους δεσμούς γιατί σκοπός τους είναι να έχουν ένα φίλο σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Πόσο σημαντικό είναι νέα άτομα ή νέες ιδέες να συσπειρώνονται και να εκφράζονται μέσα από sites ή blogs? Χωρίς αυτή τη συσπείρωση και την έκφραση δεν θα υπήρχε αυτό που σήμερα λέγεται Alternatrips.gr. Οπότε ναι είναι πολύ σημαντικό, κάνει τα πάντα δυνατά και μας πάει λίγο πιο μπροστά! Στο site συναντούμε δημιουργικά άτομα που μιλούν για τη πόλη τους, τα αγαπημένα τους μέρη. Τελικά είναι ανάγκη δική μας να αγαπήσουμε από την αρχή τον ιδιαίτερο τόπο μας; Άμα δεν αγαπήσουμε τον τόπο μας θα πέσει να μας πλακώσει. Δηλαδή θα μας πλακώσει και ψυχολογικά. Εκτός όμως από αυτό, όλα μα όλα τα μέρη σε αυτή τη χώρα έχουν κάτι ξεχωριστό να σου δώσουν, είτε επειδή κουβαλούν ιστορία χρόνων, είτε επειδή περιβάλλονται από μια οργιαστική φύση, είτε επειδή έχουν κάποια περίεργη ενέργεια, είτε επειδή οι άνθρωποι του είναι ξεχωριστοί! Alternatives, εναλλακτικό, διαφορετικό, τάση για αλλαγή. Τι επιδιώκει να αλλάξει το alternatrips-alternative; Μπορείς να πεις ότι το διαφορετικό ή το εναλλακτικό είναι αυτό που μας εμπνέει, αυτό που μας προκαλεί, αυτό που μας βγάζει από την ροή των πραγμάτων που συναντούμε καθημερινά, αυ...

Υπάρχουν κάποιοι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες για τους οποίους δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός. Είμαι φαν τους.Συνήθως γίνεται γιατί τα έργα τους, μουσικές και τραγούδια χωρίς ρεφρέν σ’ αυτή την περίπτωση, έχουν γίνει άθελα τους το ιδανικό soundtrack σε πολλές φάσεις της ζωής μου. Τι υπέροχη αυτή η δύναμη της μουσικής και των στίχων! Να στιγματίζουν κάποιες περιόδους τόσο έντονα, που ακούγοντας τα ξανά μετά από καιρό, μόνο μερικές νότες να είναι ικανές να φέρουν στο μυαλό σου ολοκάθαρα, εκείνη την κατάσταση, τα άτομα που ήταν γύρω σου, τις τότε σκέψεις. Και φυσικά τις εικόνες που πάντα υπήρχαν για μένα, μέσα από μία Nicon αναλογική. Θυμάμαι έντονα εκείνο τον χειμώνα, που κι εγώ έβγαινα νύχτα και κοιμόμουν πρωί, να φωτογραφίζω συνεχώς τους φίλους μου και να παίζει μονίμως στο μυαλό μου ΟΛΟ το album «Η ζωή μόνο έτσι είναι ωραία!».Έτσι ανακάλυψα τον Φοίβο Δεληβοριά και μπήκε στις ίδιες κασέτες δίπλα στους Massive Attack, στους Tuxedomoon και στην Λένα Πλάτωνος.Έτσι γράφτηκα και εγώ στο fan club του που πλέον είναι τεράστιο και συνεχώς μεγαλώνει! Αυτά τα fan club που με καταδιώκουν τόσα χρόνια, ήταν όπως έχω ξαναπεί η αφορμή για να δημιουργήσω αυτήν τη στήλη και να προσπαθήσω να μιλήσω με λέξεις και όχι μόνο με τις εικόνες μου για τις επιρροές μου και τις εμπνεύσεις μου. Χαίρομαι πολύ...

Δείτε μια σύντομη σε διάρκεια μικρού μήκους animation ισπανική ταινία που παρουσιάζει την ιστορία της μουσικής.Μια ιστορία 50.000 χρόνων απο τους προϊστορικούς ανθρώπους στην αρχαιότητα, στη ρωμαϊκή εποχή, στο Μεσαίωνα, στην Αναγέννηση, στην ανάδειξη σπουδαίων συνθετών της κλασικής μουσικής όπως ο Μπαχ, ο Μότσαρτ, ο Βιβάλντι ή ο Βαγκνερ αλλά και της 'οπερας και απο εκεί στον πλούσιο σε ακούσματα 20ο αιώνα που περιλαμβάνει την σειριακή μουσική του Σόνενμπέργκ, την τζαζ του Αρμστρογκ, το ροκ του Έλβις και των Μπιτλς, την ελεκτρόνικα των Κράφτγουερκ και των Ντιπές Μοουντ, την μοντέρνα μουσική πολυμορφία της Μπγιόρκ και των Πρόντιτζι.Και επειδή όπως είπαμε η ταινία είναι ισπανική, να ξέρετε πως θα καταλάβετε πολύ εύκολα ότι γράφει ο μαρκαδόρος γιατί πολύ απλά η μουσική είναι μια παγκόσμια γλώσσα!...

Πέρασε καιρός από τότε που με πήρες απ’ το χέρι, που άγγιξες τον καρπό μου και το παράθυρο έμεινε κλειστό στην κάμαρα. Άκουγα τη μουσική από το διπλανό δωμάτιο κι εσύ δεν ήθελες να ταξιδέψεις – το θαμπό γυαλί, η τελειωμένη κολώνια και τα γαρύφαλλα είναι οι μοναδικές μου αγάπες πλέον, ιστορίες ενός έρωτα που έπαυσε. Σου έχω στείλει ένα γραμματόσημο, θα του γλύψεις την πλάτη και θα το κολλήσεις στο φάκελο με το γράμμα που θα μου στείλεις – στη Σβώλου θα βρεις ένα ταχυδρομείο και θα στείλεις τις λέξεις σου.Τα παιδιά παίζουν στα πάρκα κι η Άνοιξη κάθεται σε ένα παγκάκι, φοράει εκείνο το floral φόρεμα που της έκανε δώρο ο Χειμώνας κι εγώ θα σε περιμένω στη Σβώλου. Αδημονώ να δω το βλέμμα σου, να πιάσω στο χέρι μου το χέρι σου και να φιλήσω το πρόσωπο με τα 40 καλοκαίρια και το ένα χαμόγελο. Το μολύβι μου είναι κλεμμένο μα έχει ζωγραφίσει το αύριο, έχω σκέψεις για καφέ και λόγια – θα σε τρατάρω και θα σου φιλήσω τα χείλη που έχουν βουτήξει στη σοκολάτα μιας κρέπας κι ύστερα θα με πιάσεις από τη μέση και θα μου λες να σε μεθύσω. Κάπου εκεί στα πεζοδρόμια της Σβώλου σε ποθώ και σου υπόσχομαι να ανεβαίνουμε μαζί κάθε βράδυ στον ουρανό για να μετρήσουμε τα αστέρια. Ίσως εκεί βρίσκεται το σύνορο, στο σύννεφο... Σήμερα δεν θα έχει σύννεφα - να δεις θα έχει αιώνια λιακάδα κι ο ένας τον άλλο....

Είναι κατάρα η ομορφιά αυτής της πόλης, κατάρα βγαλμένη από μελαγχολικά στενάκιατου μυαλού. Είναι καταδικασμένη η Θεσσαλονίκη να έχει μια ομορφιά νοσταλγική και μελαγχολική κι εσύ είσαι καταδικασμένος να πονάς σε κάθε γωνιά της. Οι μνήμες, τα λόγια, οι μυρωδιές, εκείνες οι ατέλειωτες συζητήσεις μας τα μεσημέρια στην Πλατεία Ναυαρίνου…Όπως τότε που με περίμενες στα παγκάκια της πλατείας, με έπιανες απ’το χέρι και μου έδειχνες έναν άλλο κόσμο, που λάτρεψα. Ξεκλέβω λίγο χρόνο κάπου-κάπου και ακολουθώ την ίδια διαδρομή, όπως τότε. Πάντα πρωινά και πάντα με γυαλιά ηλίου. Τα βράδια, βλέπεις, δεν δείχνουν έλεος σε καρδιές μισές και τα γυαλιά κρύβουνε τον πόνο που ρέει απ’ τα μάτια.Έτσι και σήμερα. Φρόντισα να κοιμηθώ νωρίς την προηγούμενη νύχτα. Ήθελα να ξυπνήσω νωρίς το πρωί, γιατί θα ήταν μια από αυτές τις μέρες. Έκλεισα το κινητό και το pc, έβγαλα δυο ρούχα απ’ την ντουλάπα και άνοιξα την πόρτα μου. Πριν προλάβω να την κλείσω –θυμήθηκα. Τα γυαλιά! Τα φόρεσα και κλείδωσα. Πόσο διαφορετικά είναι όλα σήμερα. Κατέβηκα από το σπίτι μου, μα δεν με περίμενες, όπως συνήθως. Αγαπάς να χουζουρεύεις τις Κυριακές, το ξέρω. Κατηφόρισα…Το λεωφορείο πλησίασε. Γεμάτο με ηλικιωμένα ζευγάρια, που πάνε στην εκκλησία. Θυμάσαι που τους χαζεύαμε να προχωρούν χέρι-χέρι στην παραλία; Δεν στο ‘χα πει,...

Μια συνομιλία με τη ζωγραφική της Ιωάννας Σπανάκη Πάμε μια βόλτα; Και δεν πάμε… Έριξαν κάτι πρόχειρο πάνω τους, κλείδωσαν καλά το διαμέρισμα και βγήκαν. Ας ακολουθήσουμε το φεγγάρι, είπε αυτός. Πιάστηκαν χεράκι χεράκι και πήγαιναν. Πωπω κοίτα πόσα ταξί, σχολίασε αυτή. Κοίτα πόσα σορτσάκια, απάντησε αυτός. Κατέβαιναν, κατέβαιναν. Διέσχισαν ασχήμιες κι ομορφιές. Παραμυθένια κτίρια, μίζερα γραφεία, βιτρίνες, λουλούδια, σκουπίδια, δυνατές μουσικές, μπράτσα με ταττού, άχαρα τακούνια, κουρνιασμένα σκυλιά, φοβισμένα γατιά. Κάποιος τους ζήτησε τσιγάρο, κάποια τους ζήτησε φωτιά, ένας πουλούσε μήλα, μία πουλούσε φακούς, βεντάλιες, αθλητικά παπούτσια, μυγοσκοτώστρες, στραγάλια. Ένα λουλούδι για την ομορφιά δίπλα σου, πρότεινε ένα πιτσιρίκι. Μια μπριτζόλα; Ό,τι φάτε, ό,τι πιείτε 10 ευρώ; Δώσε μου ψιλά, παρακάλεσε μια κυρία. Πού είναι η Βαλαωρίτου; Ρώτησε μια παρέα. Το BIG BAZAAR*; Η στήλη των Όφεων; Η Καμάρα; Πού είναι η κρίση, ρώτησαν κάποιοι τουρίστες. Το κάμπινγκ; Το μετρό; Ένα περίπτερο ανοιχτό; Πού είναι επιτέλους το φεγγάρι, ρώτησε αυτή. Παγουράδες στην καταγωγή, στο φεγγάρι έβρισκαν πάντα λύτρωση. Αλήθεια, λένε πως στα Γιάννενα μάζευαν με παγούρια της λίμνης το νερό για να πιάσουν το φεγγάρι. Το θυμήθηκαν, γέλασαν, της έσφιξε το χέρι και την οδήγησε στη θάλασσα. Εκεί τους έβρ...

Δε θυμάμαι ποιός καλός άνθρωπος -μεταξύ μας όχι και τόσο καλός- είπε κάποτε το εξής αυτονόητο: "Οποιοσδήποτε ανόητος μπορεί να πει την αλήθεια. Χρειάζονται, όμως, προσόντα για να πεις ψέματα". Μεταξύ μας, για ακόμα μια φορά, εγώ δεν έχω αυτά τα προσόντα. Βλέπεις, κάθε φορά που θέλω ή απαιτείται -βρε αδελφέ- να πω ένα ψεματάκι, κοκκινίζω, πρασινίζω, τα χάνω και καταλήγω να πω τελικά την αλήθεια, για να μην εκτεθώ περισσότερο από όσο έχω ήδη εκτεθεί. Και μετά κάθομαι και σκέφτομαι: "Αν λέγαμε την απόλυτη αλήθεια σε καθένα με τον οποίο ερχόμαστε σε επαφή, ποιο θα ήταν άραγε το αποτέλεσμα;" Ας πούμε, θεωρητικά, ότι ρωτάω τον φίλο μου αν αυτό το φόρεμα με παχαίνει. Εκείνος, εάν θέλει το καλό μου και το καλό του, θα μου πει ότι αντιθέτως με κολακεύει πολύ και είναι λες και κάποιος το σχεδίασε για μένα και μόνο για μένα. Αν πάλι θέλει να είναι ειλικρινής και να βρει τον μπελά του, θα μπορούσε να ξεστομίσει και το ακόλουθο: "Δεν σε παχαίνει το φόρεμα, γλυκιά μου. Τα γλυκά που έφαγες χθες σε παχαίνουν". Τί, αλήθεια, θα πάθαινε τότε ο δύσμοιρος; Και εδώ έρχεται μια άλλη ρήση που λέει ότι κάποια ψέματα, τα "και καλά αθώα" είναι το γράσο που λιπαίνει τις σχέσεις μας με τους άλλους και μας επιτρέπει να τις διατηρούμε. Και ας υποθέσουμε πάλι ότι εγώ θέλω να γίνω -έστω και τώρα, έστω και αργ...

Παρατηρητής, εικονολάτρης, μαθητής του Γιάννη Τσαρούχη. Ο λόγος για τον ζωγράφο, Λάζαρο Πάντο, που κουβαλάει ως γνώση και παιδεία τις επιρροές του ιστορικού δασκάλου του, χρησιμοποιεί διάφορα υλικά για να αποτυπώσει το ζητούμενο αποτέλεσμα και μας καθηλώνει με τα ιστορικά πορτραίτα του. Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές ("Κρεωνίδης", 1982, 1985 κ.α.) και έχει πάρει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις στην Θεσσαλονίκη ("Διαγώνιος", 1975, 1976, Ζωγράφοι της Θεσσαλονίκης της Μεταπολεμικής Γενιάς, "Τέχνη" και Γαλλικό Ινστιτούτο, 1978, "Κοχλίας", 1983 κ.α.).Το γεγονός ότι μαθητεύσατε κοντά στο Γιάννη Τσαρούχη μαρτυρεί ότι έχετε δεχτεί επιρροές από τη τεχνική του. Αυτό στοιχειώνει αρνητικά ή επισφραγίζει τα έργα σας; Είναι μία πολύ μεγάλη συζήτηση, που θα χρειαζόταν έναν τόμο ολόκληρο για να εξηγήσω τα θετικά και μόνο θετικά μηνύματα που θα μπορούσα να λάβω σαν κληρονομιά, από έναν τόσο μεγάλο, έξυπνο, πολυσχιδή δάσκαλο. Εννοώ βέβαια στην εποχή που εντελώς πρωτοποριακά τόλμησε και αναφέρομαι στην εικοσαετία 1950 – 1970, όπου τα ήθη, η μόρφωση και η κουλτούρα των Ελλήνων, ήτανε σε πολύ πιο χαμηλό επίπεδο. Ο άνθρωπος αυτός, βαθιά γνώστης της αρχαίας πλατωνικής σχολής, εισήγαγε το αδύνατο και μιλώ πάντοτε για τα πάθη των ανθρώπων, όχι των κοινών φυσικά, ακόμη και τα κρυμμένα να τα κατατάξει...

Κάποτε όλοι την ήξεραν ως την αγορά του λιμανιού, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό. Βασικές δραστηριότητες το χονδρεμπόριο κάθε λογής αγαθού, εγχώριου και μη, με πρωταγωνιστή αυτό του λαδιού, απ' όπου πήραν και το όνομά τους τα Λαδάδικα. Όπως κάθε γειτονιά, έτσι και αυτή έχει τη δική της άγραφη ιστορία, γεμάτη από πολυταξιδεμένες μυρωδιές μπαχαρικών και γήινα αρώματα λαδιού που, σε συνδυασμό με τη βουή των καραβιών και τη ζωτικότητα του λιμανιού, έδιναν στα Λαδάδικα έναν ξεχωριστό ρόλο και πολλούς λόγους να αποκτήσουν το ''όνομα'' που μέχρι και σήμερα τα ακολουθεί. Στα μέσα της δεκαετίας του '70 τα Λαδάδικα παρήκμασαν και είχαν σχεδόν εγκαταλειφθεί, με αποτέλεσμα να γίνουν ένας φιλόξενος τόπος για το ''περιθώριο''. Στις αρχές του '90 ανακηρύχθηκαν ''διατηρητέα περιοχή'' και άρχισαν να αποκτούν το λόγο ύπαρξής τους ξανά. Έτσι άρχισε η ανάδειξη της αρχιτεκτονικής τους κληρονομίας και του ιδιαίτερου χαρακτήρα τους ώσπου στις αρχές του ΄00 άρχισαν να γίνονται σημείο αναφοράς και πάλι, φτάνοντας μέχρι σήμερα να αποτελούν σημείο πολιτισμού και γαστρονομικού ενδιαφέροντος για τη Θεσσαλονίκη. Στη θέση των εμπορικών μαγαζιών του παρελθόντος, σήμερα βρίσκονται μεζεδοπωλεία, εστιατόρια, τσιπουράδικα, καφενεία, μπιραρίες, μπαρ, μπιστρό κλπ. χώροι που όπως τότε, έτσι και σήμερα σε ταξιδεύ...

Eίναι περίεργη η οικειότητα που νιώθεις με κάποια πρόσωπα που είναι στην τηλεόραση. Όταν είναι πολύ συχνά σε μία οθόνη μες το σπίτι σου, έχεις την ψευδαίσθηση ότι τους ξέρεις προσωπικά. Eιδικά όταν διακρίνεις μια θετική αύρα, μία κομψή ευγένεια και αρκετές κοινές απόψεις.Η Mάγια Τσόκλη πάντα μου έδινε την αίσθηση ότι ταξιδεύοντας είναι σαν ένα μικρό παιδί που ονειροπολεί. Ο τρόπος προσέγγισης και ο ενθουσιασμός της, όταν παρουσίαζε έναν καινούργιο τόπο, ήταν πολύ ρομαντικός και ειλικρινής.Όπως πιστεύω ότι είναι ειλικρινής με ότι έχει ασχοληθεί μέχρι τώρα.Γνωρίζοντάς την, επιτέλους και προσωπικά, επιβεβαιώνει τις απόψεις μου και χαίρομαι πολύ που δέχεται να ονειροπολήσουμε μαζί! Tι απαντούσατε όταν ήσασταν μικρή στην ερώτηση "Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις"? Κτηνίατρος, για την ακρίβεια Daktari. Από ένα σίριαλ με πρωταγωνιστή έναν κτηνίατρο σε μια ρεζέρβα της Νότιας Αφρικής!!! Από εκείνη τη φάση μου έμεινε η μεγάλη αγάπη για τα ζώα και ένα Land Rover που οδηγούσα για 11 χρόνια! Συγχρόνως, με συγκινούσε και ο Tintin και μάλλον προσπάθησα να ακολουθήσω τα βήματά του!!! Έχετε περάσει από διάφορα στάδια στην επαγγελματική σας πορεία. Ποιες από αυτές τις ειδικότητες απολαύσατε πιο πολύ και τι αποκομίσατε από την καθεμιά? Νομίζω ότι είχα την πολυτέλεια να τις απολαύσω όλες. Στ...

Φοίτησα ένα χρόνο στο Λονδίνο στο Central Saint Martins, graphic design/ illustration και τώρα συνεχίζω τις σπουδές μου στο School of Visual Arts της Νέας Υόρκης. Τη ζωή εδώ θα την χαρακτήριζα τρελή, από τους ρυθμούς της και το άγχος της μέχρι τα πιο απρόοπτα που μπορεί να σου συμβούν στην καθημερινότητά σου. Το σίγουρο είναι ότι μαθαίνεις πολλά από την πολυπολιτισμικότητα της πόλης και δεν βαριέσαι ποτέ μιας και η τέχνη κατακλύζει τη ζωή σου. Μουσεία, street art, πολλά ερεθίσματα και καινούργιες ιδέες. Έχω ιδιαίτερη αγάπη, θα έλεγα ίσως και ψύχωση ακόμα, με τον κυβισμό και τον σουρεαλισμό. Όλη μου η δουλειά βασίζεται στην αρχή πως τα πάντα αποδομούνται αποκτώντας το δικό τους χαρακτήρα μέσα στο σύνολο. Είτε πρόκειται για τον άνθρωπο μέσα στο χώρο, είτε πρόκειται για το φυσικό μας περιβάλλον σε σχέση με εμάς.Ελευθερία σημαίνει να κατανοήσουμε τους εαυτούς μας, για να μπορούμε να ερμηνεύουμε τους άλλους ανθρώπους, να αντιμετωπίσουμε τον κόσμο και τη ζωή χωρίς φόβους, στεγανά και περιορισμούς. Εμπνέομαι από τους ανθρώπους, από τη μοναδικότητα του κάθε ένα από εμάς. Η διαφορετικότητα είναι αυτή που με εμπνέει. Τα πρόσωπα, τα βλέμματα, οι κινήσεις επίσης. Σημαντικά ερεθίσματα είναι οι αναμνήσεις, οι εικόνες, οι λέξεις που αποτυπώνονται στο μυαλό μου. Ο χρόνος και ο χώρος είναι σίγου...

φωτο: Θανάσης Σταθόπουλος Η πόλη των αντιθέσεων, της υγρασίας και των μοναξιασμένων ανθρώπων, των εμπνευσμένων στίχων και των δεκάδων δημιουργικών γραφείων. Η πόλη που ξεκινά να φτιάξει ένα Μετρό και καταλήγει να δημιουργεί μιαν ελκυστική παραλία. Η πόλη που αφήνει τρύπες να χάσκουν ολόγυρα, «ρίχνοντας» μέσα τους ανθρώπους της. Που στους δρόμους της αντικρίζεις σκυμμένα, θλιμμένα κεφάλια. Η πόλη που αν φύγεις μακριά της τη νοσταλγείς και σε σπαράζει, και που όμως σε διώχνει τόσο επίμονα. Η πόλη των υποσχέσεων και της αφαίρεσης. Του φτηνού κουτσομπολιού και της πρόχειρης επιχειρηματικότητας. Η πόλη όπου στήθηκε ένας ολόκληρος μύθος γύρω από τον ερωτισμό της — ένας μύθος που μόνο οι ανέραστοι μπορούν να κατανοήσουν. Η πόλη που πάντα θα αναζητά μιαν ομπρέλα να κρύψει από κάτω τα λάθη της κι έναν αθηναϊκό ώμο να στηρίξει τις ελπίδες της. Γι’ αυτή την πόλη θα γράφουμε, θα σβήνουμε, και θα γράφουμε και θα σβήνουμε… ...

Το ψυχρό φως της πραγματικότητας, εάν είσαι λίγο τυχερός, μπορεί να είναι και το πιο γαλήνιο τελικά. Και με το ‘τυχερός΄ δεν εννοώ ούτε πολλά χρήματα, ούτε μοντέρνα λοφτ, ούτε και walk-inclosets. Κάποιες φορές δε, δεν χρειάζεται ούτε να έχεις ένα σπίτι να μείνεις. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τον Kyle Thompson, εικοσιενός Μαΐων από το Chicago. Αγαπάει την φωτογραφία, τα δέντρα, τα άδεια σπίτια, μα εκείνος για σπίτι του έχει μόνο το αυτοκίνητο του. Στην κατοχή του όμως έχει κάτι πολύ πολυτιμότερο: ταλέντο, μοναδική προοπτική και υψηλή αισθητική.Μια γρήγορη ματιά στο πορτφόλιό του και η άψογη ενορχήστρωση της φύσης και του σουρεαλισμού γίνεται αμέσως προφανής. Μια δεύτερη, προσεκτικότερη ματιά, και ο Kyle σε έχει πάρει από το χέρι και σε έχει παρασύρει στην προσωπική του Χώρα των Θαυμάτων.Υπάρχει μια γλυκιά απελευθέρωση σχεδόν σε κάθε σύλληψή του, ορμώμενη από την συναισθηματική αποφόρτιση που επιδιώκει μέσα από τη δουλειά του: αναμνήσεις που πρέπει να αφήσουμε στο σωστό μέρος και με τον σωστό τρόπο, να τις κάψουμε με δόξα και τιμή ώστε ανάλαφροι πλέον να συνεχίσουμε την πορεία μας – όποια και αν είναι αυτή. Έτσι ο Kyle έβαλε φωτιά στον εαυτό του για 10 δευτερόλεπτα, βούτηξε στην λίμνη με τα μπαλόνια και βυθίστηκε σχεδόν ολόκληρος σε φθινοπωρινό χώμα, ακριβώς από εκεί που προήλθε...

Μια ομάδα νέων αποφάσισε πριν 2.5 χρόνια να δει την Θεσσαλονίκη με άλλο μάτι, με άλλη προοπτική.Κι από τότε έγιναν πολλά - βιβλιοθήκες φύτρωσαν στα χορτάρια, θεατρικές παραστάσεις στήθηκαν κάτω από τα δέντρα, παλιές στοές έγιναν γκαλερί.Οι WHYNOT πήραν το όνομά τους από την σκέψη πως, οι καλύτερες ιδέες ξεκίνησαν με ένα "Γιατί όχι;" . Xωρίς βοήθεια από φορείς και οργανισμούς, με λίγα χρήματα και πολλή εθελοντική προσπάθεια από εκείνους και τους φίλους τους.Αυτές είναι μερικές από τις δράσεις τους- για περισσότερα επισκεφθείτε το Facebook τους!Pop Up Library 2, πάρκο ΉχουΈκθεση lomographyMικρό Σχολείο, Μαθήματα στο πάρκο, πάρκο ΉχουPop Up Library 3, πάρκο ΧΑΝΘPost it! Έκθεση αισιοδοξίας, Ολύμπιος ΣτοάΘέατρο στο πάρκο, Πάρκο ΗρακλειώτηΚαραγκιόζης, Πάρκο ΗρακλειώτηΜικρό Σχολείο, πάρκο ΉχουΚλασική μουσική στο πάρκο ΧΑΝΘX-mas Project, Block 33Kαμπάνια "Η πόλη είναι το σπίτι σου" ...

προτάσεις για μια ακόμα πιο ευτυχισμένη καθημερινότητα ...

Καθώς λένε πίσω από κάθε σημαντικό άνδρα, βρίσκεται μία σημαντική γυναίκα. Εδώ λοιπόν θα ανακαλύψουμε τις γυναίκες που κρύβονται πίσω από γνωστά έργα τέχνης, συχνά καλλιτέχνιδες και οι ίδιες, ή παντρεμένες με την ανάγκη του ανατρεπτικού, η μοίρα και η εποχή τους, τους έμελλε να τις θυμάται η ιστορία για την δύναμη του χαρακτήρα, τον ταραχώδη ερωτισμό και φυσικά την απαράμιλλη γοητεία τους που ενέπνευσε τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες του κόσμου να τις αποτυπώσουν στα έργα τους. Camille Claudel- Auguste Rodin Γλύπτρια και ερωμένη του παντρεμένου τότε γλύπτη Auguste Rodin, την αποκαλούσαν “μία επανάσταση ενάντια στη φύση: Μία γυναίκα ιδιοφυΐα”. Υπήρξαν εραστές και συνεργάτες στην τέχνη τους με τον γλύπτηγια 8 χρόνια. Τους χώριζαν 24 χρόνια διαφορά αλλά τους ένωνε το πάθος τους για για την τέχνη. O Rodin παρήγαγε μερικά από τα γνωστότερα έργα του υπό την παρουσία της. Δυστυχώς όμως η επιτυχία του Rodin οδήγησε την Claudel στην κατάπτωση. O ίδιοςαποκαλούνταν μεγαλοφυΐα σαν τον Μιχαήλ-Άγγελο ενώ η Claudel δεν είχε καμία αναγνώριση. Υπέφερε από ψυχολογική νόσο και κλείστηκε σε ψυχιατρείο για τις 3 τελευταίες δεκαετίες της ζωής της. Edie Sedgwigk- Andy Warhol Παρότι ο Andy Warhol αναγνώριζε τον εαυτό του ως “asexual” είχε μία εμμονική σχέση με την περίφημη “youth quaker”, μοντέλο και ...

Τα πρωτότυπα έργα από τα βιβλία του Τζων Λένον ''In His Own Write'' και ''A Spaniard in the Works'', από τη συλλογή του εκδότη του Tom Maschler, θα παρουσιαστούν στο Sotheby, στη Νέα Υόρκη, τον Ιούνιο. ''Φοβόμουν ότι το γεγονός ότι ήταν ένας από τους Beatle's θα έχει ως αποτέλεσμα να μην τον αντιμετωπίσουν σοβαρά ως συγγραφέα και καλλιτέχνη'', λέει ο Maschler. ''Ήμουν λάθος.'' Δείτε τις φωτογραφίες.Εικονογράφηση χωρίς τίτλο - ένα αγόρι με έξι πουλιά. ©All rights of reproduction reserved to the Estate of the late John LennonΕικονογράφηση χωρίς τίτλο - κιθαρίστας με τέσσερα μάτια. ©All rights of reproduction reserved to the Estate of the late John Lennon''Κάθισα κάτω από ένα δέντρο, ταπεινά χοντρός και μικρός'' από το 'I Sat Belonely' δημοσιευμένο στο In His Own Write. ©All rights of reproduction reserved to the Estate of the late John Lennon''Κάθισα κάτω από ένα δέντρο, ταπεινά χοντρός και μικρός'' από το 'I Sat Belonely'. ©All rights of reproduction reserved to the Estate of the late John Lennon''Ω, αγαπημένο πρόβατο'' από το 'Bernice's Sheep'. ©All rights of reproduction reserved to the Estate of the late John Lennon“Μόνο με τα κεφάλια τους πάνω από το έδαφος” από το 'The Wumberlog (or The Magic Dog)'. ©All rights of reproduction reserved to the Estate of the late John Le...

O Ashraf γεννήθηκε την ημέρα που άρχισε η σύρραξη στη Συρία, 15 Μαρτίου 2011. Είναι το έβδομο παιδί μίας οικογένειας που ζούσε εδώ και γενιές στην επαρχία του Homs. Μέσα σε μια εβδομάδα από τη γέννησή του, η σύγκρουση έφτασε στη γειτονιά του. Για τους επόμενους 18 μήνες η οικογένεια απομακρύνθηκε ελάχιστα από το σπίτι και πέρασε τον περισσότερο χρόνο σε ένα κεντρικό δωμάτιο μακριά από παράθυρα. Μερικές μέρες υπήρχαν αδιάκοποι θόρυβοι από βόμβες, ενώ άλλες μέρες ήταν ήσυχες. Τις ήσυχες μέρες η μητέρα του πήγαινε στις τοπικές κλινικές για εμβόλια και check - up. Oι γονείς του Ashraf πιστεύουν ότι ποτέ δε θα άφηναν το σπίτι τους αν δεν είχαν άλλη επιλογή. Μόλις 18 μηνών και ενώ κοιμόταν, η θεία του, ο θείος του και ο ξάδελφός του δολοφονήθηκαν στο σπίτι τους. Τους έκοψαν το λαιμό. Τρομοκρατημένοι ότι θα είναι οι επόμενοι, η οικογένεια διέφυγε με μια σειρά αμαξιών, μέσω ενός σημείου ελέγχου, με τη βοήθεια ενός άντρα που είχε οικογένεια στην περιοχή. Στριμωγμένοι μέσα στο αυτοκίνητο έφυγαν αφήνοντας πίσω τους πιστοποιητικά σχολείων και άλλα πολύτιμα αντικείμενα.Άφησαν πίσω το σπίτι τους που είχε φτιαχτεί από τον πατέρα και τον θείο του Ashraf. Μέσα σε λίγες μέρες το σπίτι μετατράπηκε σε ένα κατεστραμένο κέλυφος, λεηλατήθηκε και κάηκε. Το νέο τους σπίτι χτίστηκε πάλι...

Πάρε τον καφέ σου και βγες στο μπαλκόνι παρέα με την αγάπη σου.Φαντάσου όλη μέρα οι δρόμοι να γέμιζαν μουσικούς του δρόμου και τη νύχτα τα κορίτσια να έβγαιναν στα μπαλκόνια περιμένοντας ένα φιλί.Σαν ταινία. Σαν παλιό σινεμά.Από τα "Κέντρα Διασκεδάσεως" μέχρι τις μικρές ταβέρνες.Το Κυριακάτικο "Εικόνα Ήχος" επιμελήθηκε η ομάδα του Φφφφστ Μπόινγκhttp://tinyurl.com/pw38tbw...

Ελληνική και ξένη μουσική που θα σου θυμίσει όσα ξέχασες....

Λίγες ημέρες πρίν το προγραμματισμένο του live o Al’Tarba μας μιλάει για την δουλειά του, τις συνεργασίες του, τη μουσική του.Καλησπέρα από Θεσσαλονίκη! Πρόκειται για την πρώτη εμφάνισή σας στην πόλη μας, οπότε πες μας λίγα λόγια για τον Al’Tarba. Τι σημαίνει το όνομα? Γεια σας από το Παρίσι! Είμαι ο Al’Tarba, κατάγομαι από την Τουλούζ, αλλά εδώ και κάποια χρόνια ζω στο Παρίσι. Στην ουσία το όνομα σημαίνει «μα τι κάθαρμα!» στα γαλλικά….(γέλια) Διάλεξα αυτό το όνομα κάπως τυχαία, όταν ήμουν αρκετά μικρότερος… ίσως να μην διάλεγα το ίδιο τώρα, αλλά τώρα πια αυτό είναι το όνομά μου και πολύ συχνά προκαλεί γέλιο στον κόσμο στη Γαλλία, οπότε όλα καλά… Ο ήχος του Al’Tarba παίζει σε πολλά επίπεδα. Πως θα τον χαρακτήριζες και ποιες θεωρείς ότι είναι οι κύριες επιρροές σου? Νομίζω ότι πρόκειται για μια μίξη hiphop με abstract / electronic ρυθμούς. Οι επιρροές μου πολλές και διαφορετικές, ξεκινούν από beatmakers όπως οι necro, rza, dj mugs και τώρα τελευταία μ’ αρέσει να ακούω διάφορα όπως amontobin, chineseman, blockhead, shlomoή rjd2 Ποια είναι η άποψή σου για τη νέα γενιά hip-hop? Κάποιοι θεωρούν πραγματικά ότι η hip hop σκηνή είναι καλύτερη από ότι κάποια χρόνια πριν, εσύ τι νομίζεις? Προσωπικά πιστεύω ότι όλες οι γενιές έχουν κάποιους καλλιτέχνες που είναι κορυφή και κάποιους άλλ...

Ο σπουδαίος σκηνοθέτης Γιάννης Καλατζόπουλος μας μιλά για τη νέα παράσταση που σκηνοθετεί, "Τα 4 κοριτσάκια" του Πάμπλο Πικάσο στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, μια συγκινητική παράσταση με ελεύθερη συνεισφορά που εντυπωσίασε από την πρεμιέρα της το κοινό.Tι σας έκανε να επιλέξετε το συγκεκριμένο έργο;Το γεγονός ότι ανήκει στον μακρύ κατάλογο των θησαυρών της ανθρώπινης δημιουργικότητας, τους οποίους μια μικρή "πνευματική ελίτ" κρατάει σκόπιμα κρυμμένους από τον νόμιμο δικαιούχο τους, που είναι το ευρύ Κοινό."Σήμερα που όλα στον κόσμο έχουν αλλάξει τόσο πολύ, ακριβώς για να εμποδίσουν την αλλαγή του Κόσμου", λέει η τελευταια φραση στο Δελτιο Τυπου. Μιλήστε μας για αυτό...Στις αρχές του 20ού αιώνα και ιδιαίτερα μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο είχαμε μια τεράστια πνευματική άνθιση στην Ευρώπη, σε όλους τους τομείς. Η ανθρωπότητα ένιωσε επιτακτικά την ανάγκη ν' αλλάξει τον τρόπο της οργάνωσής της, να εξανθρωπιστεί θα έλεγα. Η διάδοση των μαρξιστικών κυρίως ιδεών, αλλά και η ταυτόχρονη εμφάνιση νέων οπτικών (στην επιστήμη με τη θεωρία της σχετικότητας, στην τέχνη με τον μοντερνισμό, στην ψυχολογία με τον Φρόυντ, στη φιλοσοφία με τις διάφορες εκφάνσεις του υπαρξισμού κλπ) καλλιέργησαν ένα κοινό όραμα αλλαγής του κόσμου επί το δικαιότερον και το συλλογικότερον. Η εγκαθίδρυση του πρώ...

Ο Νεκτάριος Λαμπρόπουλος αγαπά τα βιβλία με πάθος. Ίδρυσε το 2005 και έκτοτε διευθύνει τις εκδόσεις "Χαραμάδα", που ειδικεύονται στη λογοτεχνία και την ποίηση, υποστηρίζοντας τις φωνές νέων δημιουργών. Λατρεύει επίσης τη μουσική (τον ακούτε στο Mojo Radio και στην εκπομπή Muzine Hours). Μας μίλησε για την τεχνολογία, τα βιβλία, τα εφημεριδάκια του σχολείου και το μικρο-βιβλιοπωλειο του στην Πάτρα.Πώς αποφάσισες να ασχοληθεις με τα βιβλια κ πότε ξεκίνησες;Το πρώτο μας δισέλιδο εφημεριδάκι, την "Ξεσολιασμένη αρβύλα", τη φωτοτυπήσαμε με έναν φίλο παιδικό όταν ήμουν ακόμα στο δημοτικό. Οπότε μάλλον το μικρόβιο μπήκε πολλά χρόνια πριν. Όμως επισήμως το 2005 ξεκίνησε η Χαραμάδα παρόλο που η απόφαση είχε παρθεί μπορεί και 10 χρόνια πριν.Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που εκδόθηκε από την Χαραμάδα;Ήταν η ποιητική συλλογή της Ελίνας Τραΐφόρου "Προσωπικά (υπο)κείμενα", στις αρχές του 2006. Και παραμένει και το ποιητικό "best seller" της Χαραμάδας ακόμα και τώρα.Ποιο βιβλίο θα ήθελες να έχεις εκδώσει;Δεν νομίζω πως θα τελειώσει ποτέ αυτή η ερώτηση αν αρχίσω να γράφω. Όλα τα βιβλία του Κούντερα, τον Οδηγό του Λεωφορείου που ήθελε να γίνει θεός, το Γονίδιο της Αμφιβολίας του Παναγιωτόπουλου, τα ποιήματα του Αναγνωστάκη, το Οριζόντιο ύψος του Χιόνη, το, τα, το....Ποιο στάδιο στη διαδικασία απολαμβά...

Ο Σταύρος Σταυρινός φέρνει τους μπαμπάδες στο προσκήνιο μ’ ένα διαφορετικό site, το superdad.gr. Με χιουμοριστική οπτική, αλλά και με χρήσιμες συμβουλές και άρθρα έρχεται να πρωτοτυπήσει και να μοιραστεί την εμπειρία της πατρότητας μαζί με νέους μπαμπάδες. Σε ποιους απευθύνεται το superdad.gr? Το superdad.gr απευθύνεται στο μέλλοντα και νυν μπαμπά με ενημέρωση σε θέματα που μπορεί να απασχολήσουν τον ίδιο στην καθημερινότητά του στο ρόλο του ως πατέρας και σύζυγος. Επίσης πραγματεύεται και θέματα που μπορεί να ενδιαφέρουν εξίσου και τους 2 γονείς, όπως για παράδειγμα θέματα υγείας και διατροφής, ιδέες για δημιουργικό παιχνίδι, προτάσεις για βιβλία και δραστηριότητες, κ.ά. Πως γεννήθηκε η ιδέα? Λίγο πριν το τέλος του 2012 γεννήθηκε η κόρη μου και μαζί με αυτήν και η ιδέα για τη δημιουργία ενός site για μπαμπάδες. Η επιλογή του ονόματος βασίστηκε στο γεγονός ότι τουλάχιστον για τους περισσότερους άντρες, οι σούπερ ήρωες των κόμικς σημάδεψαν τα παιδικά μας χρόνια έστω σε κάποιο βαθμό. Στην πορεία, μεγαλώνοντας μπορεί να εγκαταλείψαμε αυτά τα όνειρα αλλά αγκαλιάσαμε νέα, κάναμε σχέδια για σπουδές, θέσεις εργασίας, καριέρες, ταξίδια, αυτοκίνητα, μηχανές. Και δεν είχαμε ανάγκη για ταύτιση με κανένα σούπερ ήρωα πια. Από την άλλη όμως τα παιδιά έχουν ανάγκη από σωστά πρότυπα κ...

Η συνέντευξη με τον Κωνσταντίνο Βήτα είναι σαν βαθύ σκάψιμο στο ψυχισμό μας. Ηλεκτρονική μουσική, ποίηση, λόγια, σκέψεις που αντηχούν ένα αφιλόξενο αστικό περιβάλλον, μοναξιά, εξαθλίωση αλλά και ελπίδα για επιβίωση, αλλαγή μέσα μας και γύρω μας. ‘’Είναι σαν τα βιβλία ποίησης που τα μεγάλα βιβλιοπωλεία τα έβαζαν στο υπόγειο. Κάποιες φορές το υπόγειο έχει κίνηση και άλλες λιγότερη.’’ Είστε ένας καλλιτέχνης χαμηλών τόνων που ωστόσο θεωρείστε ο δημιουργός της σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής στην Ελλάδα. Πώς το βιώνετε; Σ’ ευχαριστώ αλλά στην καθημερινότητά μου δεν αισθάνομαι έτσι. Η μουσική και η σύνθεση είναι ένας τρόπος ζωής και μια δύσκολη δουλειά που απαιτεί αφοσίωση, αυτοπαρατήρηση, χρόνο και πολλές εσωτερικές διεργασίες που μετατρέπονται σε ήχο, ρυθμό, λέξεις. Δεν είναι εύκολο. Πρώτα έρχεται στην έμπνευσή σας η γραφή, τα λόγια, οι στίχοι ή η σύνθεση μουσικής; Κάθε φορά συμβαίνει κάτι διαφορετικό. Κάποιες φορές ένα κομμάτι προκύπτει από αυτοσχεδιασμό, από μπασογραμμές, άλλες φορές μπορεί να έρχονται πρώτα οι στίχοι και να ψάχνεις ακκόρντα ή ένα κομμάτι στην κιθάρα το μετατρέπω σε ηλεκτρονικούς ήχους. Απλά συμβαίνει και δεν έχει ιδιαίτερο νόημα ποιο έρχεται πρώτα ή μετά. Σας χαρακτηρίζουν ‘’ευαίσθητο και συναισθηματικά επίκαιρο’’, κρίνοντας τη δουλειά σας, τη λυρική έκφρασή σας....

Με τον τίτλο We got music μας συστήνεται για πρώτη φορά το μουσικό δίδυμο του παραγωγού Rsn και της vocalist Esterina.Ο δίσκος περιέχει 12 κομμάτια με σαφείς επιρροές απο την μαύρη μουσική, κυρίως τηνbluesκαι τηsoul.Σε μουσικό επίπεδο, οι συμμετοχές στο δίσκο είναι αξιοσημείωτες, με πρώτη αυτή του κιθαρίστα (των Belleruche)RickyFabulousκαι στην τελική επεξεργασία του album (mastering) τουJason Howesστο Studio Premises του Λονδίνου (στο οποίο έχουν ηχογραφήσει μεταξύ άλλων ηNina Simone, ηAmy Winehouseκ.ά.).Το πρώτο τους single με τίτλοMissing youαπέσπασε πολύ καλές κριτικές και ήταν ο προπομπός του album που κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό από τηνThe Sound of everythingκαι τηνCobaltκαι είναι διαθέσιμος στα δισκοπωλεία, καθώς και σταiTunes.Για νέα τους δείτε την σελίδα στοFacebook, επίσης μπορείτε να ακούσετε τις μουσικές τους στοSoundcloud....

Η Στέγη παρουσιάζει 14-25 Μαΐου την παράσταση της Λένας Κιτσοπούλου "Κοκκινοσκουφίτσα - Το Πρώτο Αίμα" «Ό,τι κι αν κάνεις, θα σε φάει ο λύκος». Μια αγριεμένη περφόρμανς, μόνο για ενήλικο κοινό, με αφορμή το γνωστό παιδικό παραμύθι, από την πιο αυθεντικά καλτ Ελληνίδα δημιουργό της νεότερης γενιάς.Όταν πριν από δύο χρόνια καταπιάστηκε με το ερωτικό δράμα Χαίρε Νύμφη, μετέτρεψε την ηρωίδα του Γρηγορίου Ξενόπουλου από άτυχη αστή του 1930 σε αυτοκαταστροφική Amy Winehouse της εποχής μας. Στην πρώτη της εμφάνιση στη Στέγη, η Λένα Κιτσοπούλου επιλέγει το πασίγνωστο παραμύθι των αδελφών Γκριμ, την «Κοκκινοσκουφίτσα». Προσθέτει, όμως, τον υπότιτλο «Το Πρώτο Αίμα», κατά το Rambo – The First Blood, την αμερικανική ταινία δράσης του 1982 με τον Sylvester Stallone, και ανατρέπει τα πάντα. Η Κοκκινοσκουφίτσα δεν είναι πια το σύμβολο της καλοσύνης που «διδάσκει» στα παιδιά να μη μιλάνε σε αγνώστους γιατί θα τα φάει ο κακός λύκος.«Ο λύκος θα μας φάει όλους, έτσι κι αλλιώς, κι επίσης ας μιλάμε με αγνώστους, γιατί τους γνωστούς τους είδαμε και τους βαρεθήκαμε», δηλώνει αφοπλιστικά η Κιτσοπούλου και στρέφεται ενάντια στο σύγχρονο παραμύθι του ιδανικού, φιλειρηνικού (και δη υποταγμένου) ανθρώπου, εγκαλώντας τους θεατές να αποδεχτούν το «κακό» μέσα το...

Διάσημα τραγούδια, αλλιώς....

Ένα ταξίδι στον ευφάνταστο κόσμο του φωτογράφου Caras Lonut από την Ρουμανία.ΠΗΓΗ:mymodernmet.com...

Ο Santiago Caruso ( Quilmes , Αργεντινή - 1982 ) είναι ένας από τους συμβολικούς και σουρεαλιστικούς καλλιτέχνες, μίας avant- garde έννοιας, με αισθητική ριζωμένη στο δέκατο ένατο αιώνα. Το έργο του ξεχωρίζει τόσο για το σθένος της ποίησης του, καθώς και για την τεχνική του. Τα πιο σημαντικά εικονογραφημένα του βιβλία είναι: Jane Eyre ( Folio Society ), El Horror de Dunwich, La Condesa Sangrienta και El Monje y la Hija del Verdugo, ( Libros del Zorro Rojo ), El Eco de mis Muertes ( Αυτο έκδοση ), Τα τείχη του Κάστρου (Black Λαβύρινθος ), Senhorita Χριστίνα ( Tordesilhas ), Historias de Vampiros ( Longseller ), Το Peacock συγγραφείο και Tarshishim ( Ex Occidente Press), Τρία μεγάλα έργα του Σαίξπηρ και Δον Κιχώτη, ( Penguin Readers ).Μεταξύ 2005 και 2011, δημοσίευε την τέχνη του στο περιοδικό Caras y Caretas. Έχει, επίσης, συνεργαστεί με διάφορες εκδόσεις κατα καιρούς όπως: Nightshade Βιβλία, Miskatonic River Press, White Wolf Εκδόσεις, Random House Mondadori , Planeta , Páginas de Espuma και Sudamericana. Επίσης, έχει δημιουργήσει εικονογραφίσεις για διάφορα μουσικά άλμπουμ για συγκροτήματα από Αμερική και Ευρώπη.Είναι μέλος του Beinart Surreal Art και έχει πάρει μέρος σε διάφορες εκθέσεις. Το έργο του Caruso , εκπροσωπείται επαρκώς σε γκαλερί και μουσεία του Μπ...

"Say what!?", το ύφος της γυναίκας στο 1'39" είναι η απάντηση σε όσους κρίνουν με υποθέσεις!! Η γλυκύτατη ηλικιωμένη γυναίκα είναι, κυριολεκτικά, η χαρά της ζωής!Σε λίγους μήνες θα γίνει 80!!...

Τι γίνεται όταν ένα δημιουργικό γραφείο παίρνει τις αγαπημένες του μουσικές μπάντες και τις αναλύει στο χαρτί?‘the rolling stones’"guns roses""red hot chilli peppers""the sex pistols" ‘smashing pumpkins’‘stone temple pilots’‘the who’‘the doors’‘green day’‘led zeppelin’‘radiohead’‘alice in chains’...

Μόλις πριν από λίγες ώρες έγινε γνωστή από τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία η θλιβερή είδηση του θανάτου του μεγάλου κολομβιανού πεζογράφου Gabriel García Márquez. Ο Márquez εισήχθη σε νοσοκομείο του Μέξικο Σίτι, όπου και κατοικεί τα τελευταία 30 και πλέον χρόνια, με λοίμωξη του αναπνευστικού και ουροποιητικού συστήματος, τη Δευτέρα, 31 Μαρτίου και παρότι την περασμένη εβδομάδα πήρε εξιτήριο, η υγεία του είχε ήδη κλωνισθεί ανεπανόρθωτα, με αποτέλεσμα πριν από λίγες ώρες, την Μεγάλη Πέμπτη 17 Απριλίου, να φύγει από τη ζωή. Ο Márquez ξεκίνησε ως δημοσιογράφος και διατήρησε αυτή του την ιδιότητα στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του, παράλληλαμε το συγγραφικό του έργο, για το οποίο του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1982. Ένας πραγματικός θρύλος για τον κόσμο της λογοτεχνίας, ο συγγραφέας στο πρόσωπο του οποίου συναντάται η αναγνώριση από τους κριτικούς, η καταξίωση από τους συναδέλφους και η λατρεία του αναγνωστικού κοινού ─έχει πουλήσει συνολικά περισσότερα αντίτυπα από οτιδήποτε άλλο έχει εκδοθεί στην ισπανική γλώσσα εκτός από τη Βίβλο─, ο Gabriel García Márquez αφήνει φεύγοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό και τις υπέροχες λέξεις του για συντροφιά στη μοναξιά μας. Με πολύ σεβασμό και μελαγχολία το dim/art του αφιερώνει τις αράδες που ακολουθούν, αράδες που μας κ...

Τέσσερις άνθρωποι από διαφορετικούς χώρους μας δίνουν την δική τους απάντηση.κολάζ της Αντιγόνης Βασιλάκη ''Στις μέρες που διανύουμε, αναζητά η ψυχή μας μια πολυπόθητη γαλήνη, λύτρωση, μια αλήθεια πέρα από εμάς; Άραγε, η αλήθεια για τον καθένα μας είναι μοναδική;'' φωτογραφία: Θανάσης ΣταθόπουλοςΗ αλήθεια για τον καθένα μας είναι μια μεγάλη ερώτηση που δύσκολα την απαντάει και ο ίδιος μας ο εαυτός. Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος από μια ψυχική ρευστότητα, εξαιτίας της οποίας, αναζητάει στη διαδρομή της ζωής του να γίνει γη. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η αναζήτησή του είναι η γαλήνη, αλλά μόνο ως ο επίλογος. Η λύτρωση, από την άλλη, είναι κάτι που θέλει αλλά γνωρίζει ότι δεν θα το πετύχει. Έτσι αρχίζει η ιστορία του. Η πραγματικότητά του γίνεται ένας «πόλεμος» ισορροπίας κοινωνικών ρόλων ανάμεσα σε πολλές αντιτιθέμενες και αυτοαναιρούμενες προσδοκίες ή και ανατροπές αυτών. Ίσως, τελικά, η αλήθεια για τον καθένα μας να είναι μοναδική, όπως και η λύτρωσή μας, αλλά σίγουρα όχι κάτι πέρα από εμάς. Η Σταματίνα Θεοδοσίου είναι Επικοινωνιολόγοςφωτογραφία: Θανάσης Σταθόπουλος Λογικό είναι να αναζητούμε μια αλήθεια “πέρα από εμάς”. Ως homo sapiens είμαστε πεπερασμένα όντα και δεν μπορούμε εύκολα να επεξεργαστούμε τα μηνύματα της ζωής και του θανάτου. Από εκεί και πέρα, ναι, υπάρχ...

Το πρωί της Πέμπτης μάθαμε επιτέλους πως οι Tommy Lee Jones, David Cronenberg, Zhang Yimou και Ryan Gosling, θα συναντήσουν τον Mike Leigh, τον Πάνο Χ. Κούτρα αλλά κυρίως, τα ιερά τέρατα Wim Wenders και Jean-Luc Godard στην φετινή απονομή ενός από τα πιο σημαντικά βραβεία του σύγχρονου κινηματογράφου, αυτού του Χρυσού Φοίνικα στο 67ου Φεστιβάλ Καννών. Από τις συνολικά 1.800 αιτήσεις έργων επιλέχτηκαν μόλις 49, αλλά ένας από τους επίσημους διοργανωτές του Φεστιβάλ, ο Thierry Fremaux δήλωσε ότι υπάρχει πιθανότητα η λίστα συμμετοχών να μεγαλώσει μέχρι την έναρξη του Φεστιβάλ, το οποίο έχει οριστεί να λάβει χώρα 14-25 Μαΐου. Το διαγωνιστικό κομμάτι για τις μεγάλου μήκους ταινίες, περιλαμβάνει περίπου δεκαοχτώ συμμετοχές, εν αντιθέσει με τις προηγούμενες χρονιές που το ελάχιστο όριο ήταν οι είκοσι, αριθμός όμως που πιθανότατα μέχρι την έναρξη να αυξηθεί. Η Έναρξη του Φεστιβάλ θα γίνει με το πολυαναμενόμενο “Grace of Monaco”, με πρωταγωνίστρια την Nicole Kidman σε ρόλο βιογραφικό της Grace Kelly και υπό την σκηνοθεσία του Olivier Dahan. Συνεχίζουμε με μερικούς από τους υπόλοιπους υποψήφιους για μεγάλου μήκους: Διαγωνιστικό Κομμάτι: “The Captive” του Atom Egoyan “Clouds of Sils Maria” του Olivier Assayas “Foxcatcher” της Bennett Miller Η πολυαναμενόμενη πρώτη 3D απόπειρα του Jean-L...

Άνοιξαν οι ουρανοί και αυτό το time lapse βίντεο το οποίο δημιούργησε ο φωτογράφος Nicolaus Wegner για το National Geographic που ονομάζεται «Stormscapes», δείχνει τη μαγεία της φύσης. Stormscapes from Nicolaus Wegner on Vimeo....

Με μία φωτογραφία και 10 λέξεις θα καταλάβετε.Συγκινητικές ιστορίες, καταστροφές και θεομηνίες, αγάπες που διαρκούν στον χρόνο. Η ζωή έχει τα πάντα. ...

Ακούγοντας το «A quoi ça sert l’amour» των Édith Piaf και Theo Sarapo (1962) αναρωτιόμαστε σε τι χρησιμεύει αυτό το ανυπόφορο και υπέροχο συναίσθημα του έρωτα.- Εγώ άκουσα να λένε πως ο έρωτας σε κάνει να υποφέρεις, πως σε κάνει να κλαις. Σε τι χρησιμεύει το να αγαπάς;-Σε τι χρησιμεύει ο έρωτας; Στο να μας δίνει χαρά με δάκρυα στα μάτια. Είναι θλιβερός και υπέροχος.-Τελικά, αν κατάλαβα καλά, χωρίς έρωτα στη ζωή, χωρίς τις χαρές και τους πόνους που σου προκαλεί, έζησες για το τίποτα;-Μα ναι! Κοίταξέ με! Τον έχω πιστέψει κάθε φορά! Και πάντα θα τον πιστεύω. Σ’ αυτό χρησιμεύει ο έρωτας! Αλλά εσύ είσαι ο τελευταίος. Αλλά εσύ είσαι ο πρώτος. Πριν από εσένα, δεν υπήρχε τίποτα. Μαζί σου νιώθω καλά. Εσύ είσαι αυτός που θέλω. Εσύ είσαι αυτό που μου έλειπε. Εσένα θα αγαπώ για πάντα. Σε αυτό χρησιμεύει ο έρωτας....

Τα νεύρα σου είναι τεντωμένα; Κοιτάς νευρικά το κινητό σου κάθε 20 λεπτά; Τρέχεις μονίμως για να τους ευχαριστήσεις όλους; Καταπιέζεσαι για να κάνεις πολλά πράγματα που δεν θες;Χτυπάει το κινητό σου;ΜΗ ΤΟ ΣΗΚΩΣΕΙΣ. Ο κολλητός σου είναι, θα βαριέται στη δουλειά και θα θέλει παρέα. Ή είναι η μάνα σου και θέλει να σου θυμίσεινα πας στην εφορία. Ή είναι εκείνη η γνωστή που θες να αποφύγεις. Συνέχισε ό,τι κάνεις και πάρε όταν και ΑΝ θες. Ή μάλλον...Κλείσε το ρημαδοκινητό.Αν είναι επείγον θα σε πάρουν σπίτι.Μην ξαναπεις "Δεν είναι σωστό"Ένας γνωστός σου σου ζητά διαρκώς να πάτε για καφέ. Δεν είναι σωστό να τον αποφεύγεις. Μια στρίγγλα σου την λέει συνέχεια. Δεν είναι σωστό να τη βρίσεις. Σου χρωστάνε λεφτά και δεν είναι σωστό να πιέσεις τις καταστάσεις. Είναι σωστό να νιώσεις καλύτερα. Μην πας για καφέ, μην κρατάς μέσα σου το πώς νιώθεις για τη στρίγγλα, πάρε τώρα και ζήτα τα λεφτά σου. Γενικώς δηλαδή, σταμάτα να σκέφτεσαι τόσο. Σωστό είναι ό,τι είναι δίκαιο.Ιεράρχησε τα πρέπει σου.Τα "πρέπει" έχουν να κάνουν με τη δουλειά σου, άντε και κάποιες οικογενειακές υποχρεώσεις. Δεν χρειάζεται να ΠΡΕΠΕΙ για τα πάντα. Δεν πρέπει να πας στο τραπέζι ενός τύπου που τον βαριέσαι. Δεν πρέπει να κάνεις μονίμως πράγματα που δεν θες. Κράτα μόνο τα απαραίτητα πρέπει- αυτά που σου φέρνουν φαί στο τραπέζι...

Η πρόεδρος του Παιδικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, κ. Ρένα Μάνθου Κουτσούδη, μας μιλά για τη προσπάθεια σύστασης του Παιδικού Μουσείου, την ελπίδα της να διατηρηθεί στο χρόνο και την αισιοδοξία της να αποκτήσει το δικό του ανεξάρτητο χώρο.«Ας φροντίσουμε για μια ολοκληρωμένη αγωγή, που θα διαμορφώσει τη καρδιά, το νου και το χέρι του παιδιού!».PestalozziΤο Παιδικό Μουσείο Θεσσαλονίκης περιπλανήθηκε, ταλαιπωρήθηκε πολύ για να φιλοξενηθεί τώρα σ’ αυτές τις αίθουσες που το επισκεπτόμαστε. Το Παιδικό Μουσείο ξεκίνησε το 1997, είναι μη κυβερνητικό σωματείο, ιδιωτικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου. Είμαι ιδρυτικό μέλος του από τις πρώτες συζητήσεις, από την πρώτη στιγμή ύπαρξής του. Το πιστεύω ακράδαντα, το πονάω. Η Θεσσαλονίκη πρέπει να έχει το δικό της Παιδικό Μουσείο. Μετά από πολλές περιπέτειες μας φιλοξενούσε το Τεχνικό Μουσείο σε μια αίθουσα, στη συνέχεια εκείνο εγκαταστάθηκε στη Σίνδο οπότε βρεθήκαμε σε κάτι γραφεία. Δεν είχαμε εξ’ ολοκλήρου δικό μας, ανεξάρτητο χώρο για να πραγματοποιούμε τις δράσεις του Μουσείου. Το 2004, ο Οργανισμός Προβολής Ελληνικού Πολιτισμού, μας παραχώρησε ένα γραφείο, έπιπλο, δεν εννοώ αίθουσα στην Άνω Πόλη, Γοργούς 11, σ’ ένα παραδοσιακό κτίριο αναπαλαιωμένο επί πολιτιστικής πρωτεύουσας. Στεγάζονταν εκεί 11 άστεγοι πολιτιστικοί φορείς, πολλοί μόνο στα χαρτιά κ...

Οι Polkar κινούνται μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης. Είναι ένα συγκρότημα φρέσκο, με πολύ δόση από folk, rock αλλά και gospel στοιχεία. Είναι αγόρια ιδιαίτερα, με όρεξη και διάθεση για το κάτι διαφορετικό! Γι’ αυτό και με το που αρχίσουν οι πρώτες νότες τους να εισβάλλουν στ' αυτιά σου, δεν έχεις παρά να τους «ψάξεις» περισσότερο. Συζητήσαμε γι' αυτό το όμορφο μουσικό ταξίδι που έχουν ετοιμάσει για όλους εμάς. Τι σημαίνει Pӧlkar; Γίωργος: Pӧlkar σημαίνει στα σλάβικα “μεθυσμένος χορευτής που τραγουδάει φάλτσα”. Ή για κάποιους άλλους είναι μια μίξη μιας πολικής αρκούδας με ένα αυτοκίνητο του '50. Κανείς δεν γνώριζε τα αποτελέσματα αυτού του πειράματος. Άλλοι πάλι θεωρούν ότι οι Pӧlkar είναι μια φυλή Πολωνών που κυνηγούσανε τους Βίκινγκς. Γιάννης: Κυκλοφορούν διάφορες φήμες. Θα σταθώ στην ερμηνεία που δίνει κι ο Γιώργος σχετικά με το μεθυσμένο χορευτή. Όχι ότι αποκλείεται να είναι φυλή Πολωνών. Επιφυλάσσομαι... Δεν είστε αποκλειστικά μουσικοί. Ασχολείστε επαγγελματικά και με άλλα πράγματα. Τι κάνετε εκτός σκηνής, λοιπόν; Γιώργος: Εγώ είμαι ηθοποιός. Αυτόν τον καιρό παίζω με τη Βίκυ Παπαδοπούλου στην παράσταση “Η Αφροδίτη με τη γούνα” στο Θέατρο Θησείον σκηνοθεσία Γιώργου Οικονόμου. Γιάννης: Η πρωινή μου δουλειά είναι στο μουσικό τμήμα κεντρικού βιβλιοπωλείου της Θεσσαλο...

Την περασμένη Παρασκευή ένας από τους σημαντικότερους Ευρωπαίους συνθέτες μουσικού θεάτρου, όπερας αλλά και οργανικής μουσικής, ο ελληνικής καταγωγής Γιώργος Απέργης ήρθε για δεύτερη φορά στη Στέγη Τεχνών και Γραμμάτων του Ιδρύματος Ωνάση, σε συνεργασία και πάλι με το IRCAM, το κορυφαίο ινστιτούτο έρευνας για την ακουστική και τη μουσική. Με εργαλείο του την τεχνολογία θίγει το επίκαιρο ζήτημα της παρακολούθησης της ζωής μας χάρη στα νέα μέσα. «Πώς είναι να βλέπεις χωρίς να σε βλέπουν; Πώς είναι να παρακολουθείς τους γείτονές σου στο σ...

Μεγαλώνουμε, και το παιδί που ήμασταν κάποτε έχει χαθεί στην καθημερινότητα, τις δουλειές και τις ευθύνες. Όταν, όμως, βλέπουμε ένα παιδί να παίζει ανέμελα, αναπολούμε τις εποχές που το κυνηγητό και το κρυφτό ήταν οι μόνες μας έννοιες, τις εποχές που ένα κλαδί για όπλο μας έκανε παντοδύναμους και τίποτα δεν ήταν ακατόρθωτο. Μέσα απ’ το παιχνίδι... -Ταξιδέψαμε σε χώρες που υπάρχουν μόνο στην πιο μακρινή φαντασία με μέσο ένα ξύλινο αλογάκι, μια άμαξα από τουβλάκια και τις αναμνήσεις μας τις κάναμε κατασκευές που μας θυμίζουν τους τόπους που επισκεφθήκαμε. -Ανακαλύψαμε τους πιο δυνατούς και γενναίους ήρωες, τις πιο απροσπέλαστες κρυψώνες. -Βουτήξαμε σε λάσπες, σε λακκούβες , σε άμμο , σε χορτάρια και κυλιστήκαμε μέχρι να γίνουμε αγνώριστοι. -Μεταμορφώσαμε ένα κονσερβοκούτι σε μπάλα, ένα κεράσι σε σκουλαρίκι, ένα πανί σε ονειροσέντονο, ένα χαρτοκιβώτιο σε άμαξα. Η σημαντικότητα του παιχνιδιού για το παιδί είναι τεράστια, η φύση πάνσοφα έβαλε το παιχνίδι από τη νηπιακή μέχρι και την πιο προχωρημένη ηλικία για να πετύχει την αρμονική ανάπτυξη κάθε ψυχοπνευματικής και σωματικής λειτουργίας του ανθρώπου. Το μωρό, όταν κινεί ασυναίσθητα τα πόδια και τα χέρια του, χωρίς συγκεκριμένο σκοπό, ικανοποιεί το παιγνιώδες του ένστικτο κι αποκτά έλεγχο του σώματός του. Μέσα απ’ το παιχνίδι το ...

Με τον πρώτο ανοιξιάτικο ήλιο και με αφορμή την ημέρα της Γυναίκας βρεθήκαμε στα καφέ της πόλης να κουβεντιάζουμε με φίλες-Πέντε κορίτσια, δραστήρια που επιμένουν να αγαπούν αυτήν την πόλη και να μοιράζονται μαζί μας τις σκέψεις τους και τα ενδιαφέροντα τους. Όλγα Κυριακίδου, Youth Worker- Μέλος των Παιδιών Εν Δράσει Αγαπημένο σημείο στην πόλη Όταν είναι ηλιόλουστη, η παραλία μπροστά στο Λευκό Πύργο. Όταν είναι βροχερή, οι διαδρομές μέσα στα στενά της. Όταν φυσαει ο Βαρδάρης, πάνω στο Σειχ Σου στο Καρά Τεπέ. Αγαπημένο τραγούδι Refugee – OiVaVoi Γιατί μένεις ακόμα εδώ; Για τα γνωστά γκαρντάσια. Γιατί σε κάθε στροφή, σε κάθε βήμα θα βρεις μια γνωστή φάτσα Γιατί ποιος θέλει να αποχωρίστει κάτι με το οποίο είναι ερωτευμένος; Τι δεν λένε ποτέ οι γυναίκες στους άντρες; ΟΧΙ. Αγαπημένο Βιβλίο Ο Κόσμος της Σοφίας, Γιοστέιν Γκάαρντερ Ο Λύκος της Στέπας, Έρμαν Έσσε Στέλλα Παπάζογλου- Aρχιτέκτονας Αγαπημένο σημείο στην πόλη Αγαπημένο σημείο είναι για μένα εκεί που φτιάχνει κανείς τις πιο ωραίες αναμνήσεις. Αγαπημένο τραγούδι Τελευταία αγαπώ πολύ το Whole Wide World στην εκτέλεση του Will Ferel από την ταινία Stranger than fiction. Γιατί μένεις ακόμα εδώ; Για τους φίλους μου, για τον ήλιο και τα χρώματα της πόλης και γιατί πάντα τελικά θέλεις να δημιουργείς στον τόπο σου κα...

Αυτή η μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων ήταν η νικήτρια των Όσκαρ του 2000. Κέρδισε επίσης πάνω από 20 βραβεία και θεωρείται η πιο επιτυχημένη από την σειρά των έργων του σκηνοθέτη Michael Dudok De Wit....

Μπορεί να αγαπάς ή να μισείς τη μουσική του Νικήτα Κλίντ. Αυτό που δεν μπορείς με τίποτα να κάνεις είναι να αγνοήσεις τη μοναδική του προσωπικότητά του, καθώς και τη διαδρομή του από το 1991, μέλος των Active Member (τότε) μέχρι τον Moriginal ήχο και τις Ρόδες United του σήμερα.Συναντήσαμε τον Νικήτα, στους Αμπελόκηπους και κάναμε μια σύντομη αλλά περιεκτική κουβέντα με τη συνοδεία γαλλικού καφέ -μεταξύ φωτογράφισης και πριν φύγει σκαστός για πρόβα με το συγκρότημα. Έμειναν λίγες μέρες για τη συναυλία σας στην Θεσσαλονίκη. Πες μας τι να περιμένουμε; Τη μουσική, τα lyrics και την ενέργεια μας. "Politics Bullshit", τι σημαίνει και τι μήνυμα θέλετε να περάσετε; Σημαίνει οτι το πολύ μπλα μπλα είναι μούφα - επίσης ο φανατισμός το ίδιο. Πολεμάμε την κομματικοποίηση στη ζωή μας που ξεκινάει από τα σχολεία και τις σχολές και φτάνει μέχρι τους νόμους και το δρόμο. Δε σημαίνει απολιτίκ - σημαίνει ακομματίκ. Επίσης, αποτελεί μια γνωστή αφροαμερικάνικη έκφραση αρκετά Hip Hop θα λεγαμε. Έχουμε μάθει ότι μαγειρεύεται νέο δίσκος από Ρόδες United. Tι, ποιος, πότε και γιατί; Τίτλος “Internet”. Είμαστε στη διαδικασία γραψίματος - όταν τελειώσει θα βγει. Το γιατί είναι το αυτονόητο - γιατί είμαστε μια μπάντα που παίζει και γράφει μουσική. Πάνω σε αυτά που είχες πει στην ΕΣΗΕΑ, τι πιστ...

Σαράντα καρέ, που δεν θα πιστεύετε ότι υπήρξαν πραγματικά. Και όμως κάποτε ήταν απλώς η καθημερινότητα. Δεν είναι ψέμα ότι μια φωτογραφία μπορεί με μεγαλύτερη λεπτομέρεια και γλαφυρότητα να διηγηθεί ένα μεγάλο ιστορικό γεγονός. Οι σαράντα φωτογραφίες που ακολουθούν κάνουν αυτό ακριβώς: Διηγούνται ιστορίες. Κάποιες είναι λυπητερές, κάποιες αισιόδοξες, όλες όμως απεικονίζουν το παρελθόν με τέτοιο τρόπο ώστε σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, να το κατανοούμε και να το συμβουλευόμαστε. Σε αρκετές από αυτές, πρωταγωνιστούν μεγάλες προσωπικότητες, στις περισσότερες όμως απεικονίζονται καθημερινοί άνθρωποι σε μεγάλες στιγμές της ιστορίας.Γυναίκα πηγαίνει βόλτα το μωρό της με ένα καρότσι φτιαγμένο για να προστατεύει από δηλητηριώδη αέρια, το 1938.Γυναίκες φωτογραφίζονται δίπλα στο κεφάλι του αγάλματος της Ελευθερίας, το 1885.Ο Έλβις Πρίσλεϊ στο στρατό, το 1958.Μικρά παπάκια χρησιμοποιούνται ως θεραπεία για βρέφη, το 1956.Ο W.H. Murphy και ο συνεργάτης του, κάνουν επίδειξη του αλεξίσφαιρου γιλέκου τους στις 13 Οκτωβρίου του 1923.Ο Τσάρλι Τσάπλιν σε ηλικία 27 ετών το 1916.Φωτογραφία του Χίντεμπουργκ την ώρα της συντριβής του, το 1937.Ιπποπόταμος σέρνει κάρο, το 1924.Η Annette Kellerman φωτογραφίζεται προσπαθώντας να προωθήσει το δικαίωμα των ...

Όταν βλέπουμε μία ταινία, συνήθως δε φανταζόμαστε τι συμβαίνει πίσω από τις κάμερες. Συντελεστές, φωτισμός, κάμερες, κάποιος πιο πίσω να τρώει πιθανότατα ένα ντόνατ... Βρήκαμε, λοιπόν, φωτογραφίες που δείχνουν το εσωτερικό κάποιων από των πιο διάσημων ταινιών, Αλλάζει την αντίληψη που έχεις για την ταινία, σωστά;Πηγή: Μemolition...

Η Ελένη Ευθυμίου έχει τελειώσει την Σχολή Θεάτρου του ΑΠΘ κι έχει πάρει δίπλωμα στο κλασσικό τραγούδι. Εργάζεται ως ηθοποιός σε αξιόλογες παραστάσεις, αλλά και ως σκηνοθέτης. Πίσω από την ηρεμία που ακτινοβολεί μπορεί κανείς να διακρίνει χιούμορ και αυτοσαρκασμό που εκπλήσσουν. Άκρως συνειδητοποιημένη μας μιλάει για τον Άνθρωπο Ανεμιστήρα και τον ρόλο που παίζει το θέατρο στη ζωή της. Ποια ήταν η αφορμή για να γίνεις ηθοποιός; Από μικρή το ήθελα. Έβλεπα πολύ τηλεόραση, ταινίες, κινούμενα σχέδια και ταυτιζόμουν. Έκανα κοπάνες για να είμαι μπροστά στην τηλεόραση να ακούω τραγούδια και να τραγουδάω μαζί με τα βίντεο κλιπ. Και φυσικά με πήγαινε η μαμά μου συχνά και στο θέατρο. Από 5 χρονών λοιπόν έλεγα, αλλά με πίστη ότι θα συμβεί, ότι θα γίνω ηθοποιός ήταν το όνειρό μου και ήταν αμετάκλητο. Κι όταν μου λέγανε “θα μεγαλώσεις και θα αλλάξεις γνώμη” τότε σκεφτόμουνα.. “καλά έτσι νομίζεις… θα δεις!” Σκεφτόμουν ότι θα “αποδείξω” ότι ένα παιδί, μπορεί να είναι παιδί αλλά δεν παύει να έχει κάτι ισχυρό μέσα του σαν όνειρο και σαν θέληση και αυτό μπορεί να γίνει πραγματικότητα. Πολύ συχνά με τα ξαδέλφια μου στήναμε θεατρικά και σκετσάκια. Ήμουν πολύ τυχερή γιατί ήξερα που θέλω να περάσω από το γυμνάσιο. Δεν ήμουν κακή μαθήτρια αλλά πιο πολύ με ενδιέφερε το θέατρο από τα μαθήματα. Με το ...

Λευκώματα, συγγράμματα, τεύχη του Metropolitan Museum και άλλες εκδόσεις του τελευταίου μισού αιώνα, προσφέρονται δωρεάν είτε να τα διαβάσεις δωρεάν είτε να τα κατεβάσεις. Μη χάνεις καιρό. Μπεςεδώ...

Δέκα σχολεία από Αθήνα και Πάτρα, μια σκηνή, δύο ημέρες χορού.Η Ιωάννα Χατζηανδρέου βρέθηκε στη Στέγη και μας μεταφέρει.... Μια εμπειρία που θα θυμάμαι για πολύ καιρό, δύο μέρες γεμάτες χορό από νέα παιδιά που μέσα από την υπέροχα συντονισμένη προσπάθεια των χορευτών-δασκάλων τους παρουσίασαν αυτό ακριβώς που λέει ο τίτλος "Χορεύω άρα επικοινωνώ". Δέκα σχολεία από Αθήνα και Πάτρα δούλεψαν με τους Κάντυ Καρρά, Ανδρονίκη Μαραθάκη, Γιάννη Νικολαΐδη, Άρη Παπαδόπουλο, Μάρθα Πασακοπούλου, Δημόκριτο Σηφάκη, Έλενα Σταυροπούλου, Αντώνη Στρούζα, Μαρία Φουντούλη και Ηλία Χατζηγεωργίου. Στο πρόγραμμα της Πάτρας συμμετείχε και η χορεύτρια Carmen Nicole Smith, από την ομάδα Battery Dance Company της Νέας Υόρκης. Ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε η προσήλωση και η αγάπη των παιδιών-εφήβων σε αυτό που είχαν να φέρουν εις πέρας, το ενδιαφέρον τους να μάθουν και η εκφραστικότητα που οι δάσκαλοί τους μπόρεσαν να τους μεταδώσουν κι όπου η παρουσία τους πλησίασε την πειθαρχία και αγάπη για το χορό επαγγελματιών χορευτών. Ύπεροχη στιγμή η είσοδος των μαθητών στην μεγάλη Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών. Έκπληξη, δέος, χαρά, αγωνία για το τελικό αποτέλεσμα για το αν θα ανταπεξέλθουν στο μέγεθος της στιγμής και του χώρου. Αξιέπαινος κι ο συντονισμός των τεχνικών της Στέγης και ειδι...

Η, με έδρα τη Νέα Υόρκη, εταιρεία παραγωγής ταινιών Kid Guy Collective έχει ντοκουμεντάρει τα χάρτινα αγάλματα του Κινέζου καλλιτέχνη Li Hongbo, τα οποία έχουν προηγουμένως παρουσιαστεί από το Designboom. Ένω πρόσφατα παρουσιάζει την έκθεση ''tools of study'' στην Klein Sun γκαλερί, στη Νέα Υόρκη μέχρι τις 22 Μαρτίου, ο Hongbo χαράζει λεπτομερώς αναπαραστάσεις πορσελάνινων δημιουργημάτων με χιλιάδες φύλλα λεπτού χαρτιού. Επηρεασμένος από τον ενθουσιασμό του με τις παραδοσιακές κινέζικες διακοσμήσεις, γνωστές και ως paper gourds, οι οποίες περιλαμβάνουν επιστρώσεις από κολλημένα φύλλα χαρτιού, ο Hongbo χρησιμοποιεί μία δομή κερήθρας ώστε να δημιουργήσει ευέλικτες και δυναμικές αναπαραστάσεις των κλασικών έργων. Το video παραγωγής της Kid Guy Collective, σε συνεργασία με την γκαλερί ντοκουμεντάρει την αλλόκοτη κίνηση που υπάρχει, όταν οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν με αγάλματα που αψηφούν τη λογική, τραβώντας τα και μετατρέποντάς τα σε αφηρημένες, όμοιες με κολλητές δημιουργίες. Μιλώντας για τον Hongbo, η Kid Guy λέει ότι ο καλλιτέχνης ''τεντώνει τη φαντασία σου με μία στροφή στην παραδοσιακή γλυπτική.'' Το αργής κίνησης video εστιάζει στο μέσο του χαρτιού και στις μοναδικές ικανότητες που έχουν οι δουλειές του Hongbo, όταν παρουσιάζονται στον χώρο.Ένα κλασικό έργο φτιαγμένο από χαρτί, ...

Μικρή νεκροφιλική ιστορία με τυχερά παίγνια Όταν έχει παλίρροια μαζεύονται λέει στη νέα παραλία επιτήδειοι τζογαδόροι και παίζουν πόκερ κάτω από τα κόκκινα φωτάκια μέχρι τελικής πτώσης. Ακούνε Paco de Lucia στη διαπασών και καπνίζουνε πούρα αγνώστου προελεύσεως φυσώντας τον καπνό τους ανάμεσα σε μεταλλικές ομπρέλες. Τα ρούχα τους έχουν ξεφτίσει και διαπληκτίζονται συχνά με ποδηλάτες και πλανόδιους σκύλους. Ερωτευμένα ζευγαράκια σηκώνονται και φεύγουν ενοχλημένα καθώς οι χαρτοπαίκτες πλησιάζουν στ' απομονωμένα παγκάκια μπροστά απ' το μακεδονία παλλάς σέρνοντας μια πράσινη τσόχα κι ένα φουλ του άσου. Όταν όλα τα σημεία της παραλίας αποδειχτούν γκαντέμικα καταλήγουν απογοητευμένοι στην καντίνα πριν το βασιλικό θέατρο και βάζουνε στοιχήματα: ποιο σουβλάκι θα ψηθεί πρώτο, ποιος θα βγει πρωθυπουργός, πόσο θα ανέβει η τιμή του πετρελαίου, ποιό αμάξι θα μαρσάρει πιο δυνατά, ποια είναι η πιθανότητα ο κόσμος να τελειώσει απόψε ή αύριο το βράδυ. Κάτι τους σπρώχνει μέχρι τον λευκό πύργο, να κάνουν τον γύρο, ν' αγναντέψουν την θάλασσα και να υπολογίσουν πόσες χιλιάδες παρτίδες έχουν παίξει με συμπαίκτες που πολλοί τους είναι ήδη νεκροί εδώ και χρόνια. Κάποιοι από το ποτό, άλλοι από το τσιγάρο, άλλοι από κάποια σπάνια ασθένεια της ψυχής που ευδοκιμεί στην μεσόγειο. Μετά τραβάνε μελαγχολικοί ...

Εύθυμη διάθεση και θετική ενέργεια μπλέκονται με Gypsy FolkRoll ρυθμούς που μας περιοδεύουν μέσα και έξω από την πόλη. Ο Joey γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη και από πολύ μικρός επέλεξε να μην μεγαλώσει ποτέ. Με μία κιθάρα στην πλάτη ξεκίνησε να πλανάται στην πόλη διηγώντας τις ιστορίες της. Η μουσική τουσυνδυάζει “global ηχοχρώματα της folk, το gypsy feeling που ακούς σε μια μπάντα του δρόμου, αλλά και την τρέλα του Rock Roll”. Πρόσφατα κυκλοφόρησε η τελευταία του δουλειά με τίτλο “Στη Σελήνη” που άρχισε να σιγοτραγουδιέται από τον δρόμο στην σκηνή και από την σκηνή στον αέρα. Τον συναντήσαμε στην ταράτσα του σπιτιού του για να μας μιλήσει για την μουσική του πορεία. Από πότε ασχολείσαι με την μουσική και τι σε τράβηξε σε αυτήν; Έκανα κάποια μαθήματα στο πιάνο όταν ήμουν μικρός αλλά αργότερα αποφάσισα πως ήταν πολύ μεγάλο για να το κουβαλάω παντού κι έτσι ξεκίνησα να μαθαίνω μόνος μου κιθάρα! Αυτό που με τράβηξε παρόλα αυτά στη μουσική, είναι το ότι όταν κάθομαι να γράψω κάποια ιστορία που έχω ζήσει, αυτή πάντα μεταφράζεται σε νότες! Πως είναι η ζωή της μουσικής στον δρόμο; Ο κόσμος πως σε αντιμετωπίζει; Αν αλλάξεις τη σειρά των λέξεων σ'αυτό που με ρώτησες έχεις δώσει ήδη και την απάντηση! Η μουσική στο δρόμο είναι Ζωή! Εκεί θα τη δεις να εκτυλίσσεται με τρόπους που δε φαντ...

Φιλοπαίγμων στίχος Φίλος: Κεφάλαιο.Με Φ κεφαλαίο, όπως το Α της Αγάπης. Φίλος: Ηχώ. Με φ άηχο, όπως το χ της χαράς και του χρόνου. Φίλος: Δάκρυ. Με φ τριβόμενο, σαν ανάσα ζεστή στις ψυχρές παρειές του κόσμου. Φίλος: Φάρος. Με Φ φωτεινό. Φίλος λιτός. Με Φ δραπέτη από το φραγμό των χειλέων. φίλος απέρατος. Με φ χρυσό του Πυθαγόρα, του Φειδία και του Φιμπονάτσι. Φίλος έλκων. Με Φ ροής των μαγνητών Φίλος ακέραιος. Με Φ σαν του Φερμά που τέμνει στη μέση το Ο του Όιλερ. Φίλος ταξιδευτής. Με φ στη φάση των κυμάτων και στο φτερό του καρχαρία Φίλος ιαματικός. Με Φ της Φύσης Φάρμακο. Φίλος αδιάκοπα. Με Φ εξακολουθητικό. Φίλος, Φυσικώς Φιλοπαίγμων · Φ (φι), σύμφωνο [τριβόμενο, χειλικό, εξακολουθητικό και άηχο] (Μπαμπινιώτης) · Φαινόμενο της ψυχρής παρειάς στη φυσική, είναι αυτό που περιγράφει τη μετατροπή του νερού από την αέρια φάση στην υγρή, όταν οι ατμοί έρχονται σε επαφή με στιλπνή, ψυχρή επιφάνεια και μετατρέπονται σε σταγονίδια · Λιτός ομόηχο της λέξης λυτός · Χρήση ως σύμβολο To πεζόφσυμβολίζει: Ø τη φάση ενός κύματος. Το κύμα είναι μηχανισμός μεταφοράς ενέργειας. Ø τησυνάρτηση Euler. Η συνάρτηση του Όιλερ είναι πολύ χρήσιμη στηνθεωρία αριθμών. Η χρήση της, σε συνδυασμό με τοθεώρημα του Λαγκράνζ, δίνουν την απόδειξη για τοθεώρημα του Όιλερ,που αποτ...